လႈပ္ရွားေနတဲ့ ပုလိုင္းပုံသ႑ာန္ဟာ မီးေက်ာက္တစ္လုံး၊ သံမဏိခ်ပ္ငယ္တခုႏွင့္ ၾကက္ေတာင္ရိုးတခုကို ၀ါးဆစ္တခုထဲ ထည့္၍ အေပါက္ေဖာက္ထားတဲ့ ပုလိုင္းဖင္မွ ခ်ည္ေႏွာင္ထားကာ အ၀တ္အစားေဟာင္းမ်ား ပတ္ခ်ဳပ္ထားၿပီး တခ်ိန္က ယြန္းလူမ်ိဳး အုပ္ခ်ဳပ္စဥ္ ကရင္နီဘုရင္အျဖစ္ တင္ေျမွာက္ထားတဲ့ “ဖိုဒီးကရီး”ေခၚ နတ္ရုပ္ႀကီးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဖိုဒီးကရီးနတ္ရုပ္က သုံးခ်က္ တိတိၾကမ္းပ်ဥ္ကို ေခါက္ခ်လိုက္တယ္။ “အရွင္သခင္အဘိုး ေရာက္လာၿပီ” လို႔ ဖိုဒီးကရီးကို ကိုင္ထားခြင့္ရတဲ့ ရိုးသားေျဖာင့္မတ္သူအျဖစ္ ေရြးျခယ္ခံရေသာ အဘိုးက ေျပာပါတယ္။
တခ်ိန္တည္းမွာပဲ လူႀကီးလူငယ္မေရြး တနယ္တျခားနယ္ေျမမွာ ေနထိုင္ၾကတဲ့ ကရင္နီဒုကၡသည္ေတြဟာ မိမိတို႔ဇာတိေမြးရပ္ေျမမွ ထုံးတမ္းစဥ္လာျဖစ္ၾကတဲ့ ရိုးရာဗုံေမာင္းတီးသံမ်ား၊ ရိုးရာအကမ်ားႏွင့္ မေမ့မေလ်ာ့နုိင္ၾကဘဲ တီးမႈတ္ကခုန္ေနၾကသည္မွာ စခန္းတခုလုံး အဆက္မျပတ္ ျမည္တမ္းေနလို႔ပါပဲ။
ျမည္တမ္းေနတဲ့ ေတးသံေတြကေတာ့ အထြတ္အျမတ္ ထားၾကေသာ ဖိုဒီးကရီးႏွင့္ ယြန္းလူမ်ိဳးေတြကို တိုက္ထုတ္နုိင္ခဲ့ၾကတဲ့ ကရင္နီမ်ိဳးႏြယ္စုသူရဲေကာင္းေတြကို သတိရေအာက္ေမ့ေသာအားျဖင့္ အထိမ္းအမွတ္အေနနဲ႔ ကရင္နီလူမ်ိဳးေတြ “ဒီးကူ” လို႔ ေခၚဆိုၾကတဲ့ပြဲ က်င္းပေနၾကျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
“ဒီးကူပြဲကို တႏွစ္မွာတခါ အၿမဲတမ္း လုပ္ပါတယ္” လို႔ သာသနာႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈဌာနမွ ဒု-တာ၀န္ခံ ျဖစ္တဲ့ ဦးစိုးရယ္က ေျပာပါတယ္။
တခ်ိန္က ကရင္နီလူမ်ိဳးတို႔ရဲ႕ “ဖိုဒီးကရီး” အရွင္သခင္နတ္ကို ရိုင္းပ်စြာ ဆက္ဆံခဲ့ေသာ ယြန္းလူမ်ိဳးမ်ားဟာ ၀မ္းပ်က္၀မ္းေလွ်ာ ျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒီလိုအေျခအေနမွာပဲ ကရင္နီလူမ်ိဳးတို႔က “ဒီးကူ” ေခၚေသာ ကိုင္းပင္တမ်ိဳးရဲ႕ အရြက္္ျဖင့္ ေကာက္ညင္းကို ထုပ္ကာ ခ်ည္ေႏွာင္ခ်က္ျပဳတ္ထားၿပီး မပုပ္မသိုးပဲ ၾကာရွည္ အထားခံနုိင္ေအာင္ ရိကၡာအျဖစ္ အသုံးျပဳခဲ့ၾကရင္း ယြန္းလူမ်ိဳးေတြကို ေန႔ေရာညပါ အဆက္မျပတ္ တိုက္ထုတ္နုိင္ခဲ့ၾကပါတယ္။
ယြန္းလူမ်ိဳးတို႔ရဲ႕ ဖိႏွိပ္ကြ်န္ျပဳမႈေအာက္က လြတ္ေျမာက္ေအာင္ အဓိက ဦးေဆာင္ခဲ့ၾကတဲ့ ကယား၊ ကယန္းႏွင့္ ကေယာတို႔ကို ရည္စူးၿပီး ယေန႔ထိတိုင္ မေမ့နုိင္ေအာင္ သုံးေထာင့္ပုံသ႑ာန္ ေကာက္ညင္းထုပ္ကို သုံးခုလွ်င္ တစည္းတည္းျဖစ္ေအာင္ ခ်ည္ေႏွာင္ထားပါတယ္။ တစီးခ်င္းကိုလည္း ႏွီးျဖင့္ စုေပါင္းတြဲကာ တစ္ေရႏွစ္ေရ ခန္းတဲ့အထိ တညလုံး ျပဳတ္ၾကရပါတယ္။
“ကရင္နီအႏြယ္စုမ်ား ဥမကြဲတိုက္မပ်က္ ေသြးစည္းညီညြတ္ေရးကို ျပသျခင္းပဲ” လို႔ ဘာသာေပါင္းစုံေကာ္မတီ ဥကၠဌ အဘိုးေလာ္ရယ္က ေျပာပါတယ္။
ကရင္နီလူမ်ိဳးမ်ားက စာေပျဖင့္ လြတ္ေျမာက္ေသာ ရက္ကို အတိအက် ေရးမွတ္ထားခဲ့ျခင္း မရွိခဲ့ပါ။ ဒါေၾကာင့္ ကရင္နီလူမ်ိဳးေတြက ရပ္ျခားေျမျခားပဲ ေရာက္သည္ျဖစ္ေစ ယြန္းလူမ်ိဳးေတြ အကုန္အစင္ ဆုတ္ခြါသြားတဲ့ မိုးတြင္းကာလ စက္တင္ဘာလမွာ ဒီးကူပြဲကို ျပဳလုပ္က်င္းပလာခဲ့ၾကတယ္။
ပြဲမွာေတာ့ ထမင္းႏွင့့္ ၾကက္၊ ၀က္မ်ားကို သတ္ၿပီး ဟင္းလ်ာအျဖစ္ ခ်က္စားၾကကာ ေခါင္ရည္၊ အရက္ေတြနဲ႔လည္း ေရာက္လာတဲ့ ဧည့္သည္ေတြကို ေကြ်းေမြးၾကပါတယ္။
ဦးစြာ အိမ္ေရွ႕ထရံႏွင့္ မီးဖိုေဆာင္ထရံမွာ ခ်က္ျပဳတ္ထားတဲ့ ဒီးကူ၊ ေခါင္ရည္မ်ားကို ကြယ္လြန္သြားၿပီျဖစ္ေသာ သူရဲေကာင္းေတြ အဖိုးအဖြားေတြရဲ႕၀ိညာဥ္ေခၚၿပီး ပူေဇာ္ပသရပါတယ္။
“ကရင္နီမ်ိဳးႏြယ္စု အာဇာနည္ေတြနဲ႔ ဖိုးဒီးကရီးကို သတိရေအာက္ေမ့ဖို႔ပါပဲ” လို႔ အဘိုး ခူထဲဘူးဖဲက ေျပာပါတယ္။
ပြဲေတာ္က်င္းပၿပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ဖိုဒီးကရီးကို ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း ေခၚလာခဲ့ေသာ ေနရာကေန ျပန္ပို႔ဖို႔ ပုလိုင္းဖင္ကေန ခ်ည္ေႏွာင္ထားတဲ့ အရာေတြ အားလုံးကို ျပန္ယူထားရပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ျခင္းေတာင္းငယ္ထဲမွာ ၀ါဂြမ္းေစ့ႏွင့္ ဒီးကူတစည္းကို ဖိုဒီးကရီးအိမ္သို႔ အိမ္တိုင္းမွ သြားေရာက္ပို႔ေဆာင္ေစျခင္းျဖင့္ သူနဲ႔အတူ ဖိုဒီးကရီးက မေကာင္းဆိုး၀ါးနတ္မ်ားကို အေ၀းသို႔ ပို႔ေဆာင္ေပးလိုက္ပါတယ္။
ဒီးကူပြဲေတာ္ဆိုတာဟာလည္း ကရင္နီလူမ်ိဳးေရး ရွိေနေသးသ၍ ပေပ်ာက္သြားမွာ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္ရဲ႕ပြဲေတာ္ ရိုးရာယဥ္ေက်းမႈကို ထိန္းတဲ့ အခ်ိန္မွာ မေကာင္းတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈေတြ လည္ပတ္ေနတဲ့ အဖြဲ႔ရွိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ တခ်ိဳ႕ျပကြက္ေလးေတြကေတာ့ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ ဆန္႔က်င္တာေလးေတြ ေတြ႔ရပါတယ္္။
“ေကာင္းမြန္တဲ့ ယဥ္ေက်းမႈကိုဘဲ သယ္သြားခိုင္းေစျခင္တယ္။” လို႔ စခန္းဒု-လုံျခံဳေရးမွဴး ဦးသန္းေအာင္က ေျပာပါတယ္။
မိမိတို႔ရဲ့ ရိုးရာဓေလ့ထုံးတမ္းစဥ္လာကို အျခားလူမ်ိဳးသိရွိနားလည္ေအာင္ ေဖာ္ထုတ္ျပသနုိင္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ မျပန္ိုင္ရင္ တျခားလူမ်ိဳးတို႔ရဲ႕ မထင္မဲ့ျမင္ျပဳျခင္း၊ လူမ်ိဳးႀကီးေတြရဲ႕ ၀ါးမ်ိဳမႈေတြ ေအာက္မွာ ပေပ်ာက္သြားနုိင္ပါတယ္။
“ဘိုးဘြားစဥ္ဆက္က ျပဳလုပ္လာခဲ့တဲ့ ရိုးရာဓေလ့ကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္တဲ့ အေနနဲ႔ ဒီကူးပြဲကို ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့နုိင္ပါဘူး” လို႔ အသက္ ၂၀ ခန္႔သာ ရွိေသးတဲ့ ေမာ္ဇင္ေမဦးက ေျပာပါတယ္။
“ဒီးကူ” ပြဲဟာ ရိုးရာဓေလ့ထုံးစံပြဲေတာ္ ျဖစ္ေသာ္လည္း မေမ့နုိင္တဲ့ အရွင္သခင္ “ဖိုဒီးကရီး”နဲ႔ အမ်ိဳးသား အာဇာနည္ေတြရဲ႕ ေအာင္ပြဲ အထိမ္းအမွတ္ပြဲေတာ္ တရပ္ပင္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ရပါတယ္။
